മരണത്തിന്റെ സർഗലാവണ്യം

എഴുപതുകളിൽ രൂപം കൊണ്ട സമാന്തര സിനിമാ ശാഖയിലൂടെയാണ്‌ലോക സിനിമയുടെ ആകാശത്തിലേക്ക് മലയാള സിനിമനോക്കിത്തുടങ്ങിയത്. അടൂർഗോപാലകൃഷ്ണനും പി.എൻമേനോനും തുടക്കമിടുകയും അരവിന്ദൻ, കെ.ജിജോർജ് എന്നിവരിലൂടെ തുടരുകയും ചെയ്ത ഈ ശാഖ മലയാള സിനിമയുടെ ചരിത്രത്തിൽ എക്കാലത്തേക്കുമുള്ള ഈടുവയ്പുകളെന്നോണമുള്ള സൃഷ്ടികളാണ് സംഭാവന ചെയ്തത്. സിനിമ നപ്രിയ ശീലങ്ങൾക്കനുസൃതമായി അതത് കാലത്തെ മാറ്റങ്ങൾ ഉൾക്കൊണ്ട് മുന്നേറിയെങ്കിലും സമാന്തര പാതയിലെ സിനിമകൾക്ക്‌വേറിട്ടൊരു ഇടം എക്കാലത്തും ലഭിച്ചു. കെ.ജിജോർജിന്റെയും ഭരതന്റെയും പദ്മരാജന്റെയും തീർത്തും സമാന്തരമല്ലാത്ത സിനിമാ പരിശ്രമങ്ങളുടെ പുതുകാല തുടർച്ചയാണ് ആഷിക് അബുവിലും ലിജോജോസ് പെല്ലിശ്ശേരിയിലും ദിലീഷ്‌പോത്തനിലുമെല്ലാം കാണുന്നത്.
    പി.എഫ്.മാത്യൂസിന്റെ ചാവുനിലങ്ങൾ എന്ന കഥയെ മൂലപ്രമേയമാക്കി ലിജോജോസ് പെല്ലിശ്ശേരി സംവിധാനം ചെയ്ത ഈ.മ.യൗ (ഈശോ മരിയം ഔസേപ്പ്) കാഴ്ചയെലോകവിതാനത്തിലേക്ക് ഉയർത്തുന്ന സംവിധായകന്റെ ക്രാഫ്റ്റ് കൊണ്ടാണ് ശ്രദ്ധേയമാകുന്നത്.
    ക്ലാസിക്കുകൾ ഒരിക്കലേ സംഭവിക്കാറുള്ളൂ എന്നു പറയാറുണ്ട്. പ്രതിഭാധനനായ ഒരു വ്യക്തിയിൽ നിന്ന് പലപ്പോഴായി ഉണ്ടാകുന്ന സൃഷ്ടികൾ ഇതായിരുന്നോ ആ ക്ലാസിക്ക് എന്നുതോന്നിപ്പിക്കും വിധം മാറിമറിയാറുമുണ്ട്. പുതുതലമുറ മലയാള സംവിധായകരുടെ പതാകവാഹകരിൽ മുൻപന്തിയിലുള്ള ലിജോജോസ് പെല്ലിശ്ശേരിയിൽ നിന്ന് ഇനിയുമേറെ പ്രതീക്ഷിക്കാം എന്ന ശുഭപ്രതീക്ഷയാണ് ഈ.മ.യൗ എന്ന സിനിമ നൽകുന്നത്. 
    മാജിക്കൽ റിയലിസം പരീക്ഷിച്ച് ആമേൻ എന്ന അഭിമാന സിനിമ മലയാളത്തിന് തന്ന ലിജോ ഈ.മ.യൗവിൽ എത്തുമ്പോൾ പൂർവ്വഭാരങ്ങളെല്ലാമൊഴിഞ്ഞ് തീർത്തും വ്യത്യസ്തമായ ഭൂമികയും മനുഷ്യരെയും അവരുടെ ജീവിതവുമാണ് ഒരുക്കിയിട്ടുള്ളത്. മാജിക്കൽ റിയലിസത്തിന്റെ സാധ്യത വിട്ടുകളയാൻ ഇവിടെയും ലിജോ തയ്യാറാവുന്നില്ലെന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. ഒരു മരണവും അതിന്റെ സ്വാഭാവികമായ തുടർച്ചയും ഏതു കാലത്തേക്കും ഏതുദേശത്തേക്കും ഇണങ്ങുംവണ്ണം ആവിഷ്‌കരിക്കുകയാണ് ഈ സിനിമയിൽ. മരണം ഏറ്റവും സർഗാത്മകമായി ആവിഷ്‌കരിച്ച മലയാള സിനിമ എന്ന തരത്തിലായിരിക്കും ഈ.മ.യൗ ചരിത്രത്തിൽ അടയാളപ്പെടുത്തുക.
   
               തീരദേശമാണ് ഈ.മ.യൗവിന് പശ്ചാത്തലമാകുന്നത്. തന്റെ മരണാന്തര ചടങ്ങുകൾ തുറ കണ്ട ഏറ്റവും വലിയ ശവമഞ്ചഘോഷയാത്രയാകണമെന്നാണ് വാവച്ചന്റെ ആഗ്രഹം. അത്ര വലിയ മരണാനന്തര ശുശ്രൂഷ നൽകാൻ ത്രാണിയില്ലെങ്കിലും അങ്ങനെ തന്നെ ചെയ്യാമെന്ന് മകൻ ഈശി അപ്പന് വാക്കും കൊടുക്കുന്നു. വാവച്ചന്റെ മരണശേഷം നടക്കുന്ന അവിചാരിതമായ സംഭവവികാസങ്ങളിലേക്കാണ് സിനിമ പിന്നീട് സഞ്ചരിക്കുന്നത്. ഇവിടെ പള്ളിയും നിയമവും വ്യവസ്ഥിതിയും എങ്ങനെ ഒരു സാധാരണക്കാരന്റെ ജീവിതത്തിലും മരണത്തിലും ഇടപെടുന്നു എന്ന് സിനിമ വിമർശനാത്മകമായിചോദ്യംചെയ്യുന്നു.
    ലോംഗ്‌ഷോട്ടിൽ കടൽതീരത്തുകൂടി ഒരു ശവമഞ്ചഘോഷയാത്ര പൂർണമായി കടന്നുപോകുന്നതാണ് സിനിമയുടെ ആദ്യദൃശ്യം. സിനിമയുടെ ടൈറ്റിൽ കാർഡുംഘോഷയാത്രയിലെ അവസാന മനുഷ്യനും കടന്നുപോകുന്നത്രയുംനേരം ക്യാമറയും ചലിക്കുന്നില്ല. ഈഘോഷയാത്ര ദൂരെനിന്ന് ഇമവെട്ടാതെനോക്കിനിൽക്കുന്നവരായി മാറുന്നു നമ്മളും.
    ദൃശ്യപരിചരണ സമീപനത്തിലെ മികവാണ് ഈ.മ.യൗവിനെവേറിട്ടുനിർത്തുന്നതിൽ പ്രധാനം. ലാറ്റിൻ അമേരിക്കൻ സിനിമകളിൽ കണ്ടുശീലിച്ച ഇരുണ്ട നിറങ്ങളും കടലിനും അനുബന്ധ ഭൂഭാഗത്തിനും ഗൃഹാന്തരീക്ഷത്തിനും നൽകുന്ന കളർടോണുകളും ഫ്രെയിമുകളും സിനിമയുടെ കാഴ്ചവിതാനം വലുതാക്കുന്നു. കടലോരത്തും ഒരു മരണവീട്ടിലും മാത്രമായി നിലകൊണ്ടിട്ടും ക്യാമറ അത്രമാത്രം സംവേദനാത്മകമാണ്. വിരസമായ ഒരു വിഷ്വൽപോലും കണ്ടെടുക്കാനാകാത്ത ഫ്രെയിമുകൾ ഓരോന്നും സമ്പന്നവും പുതുമയുള്ളതുമാണ്. ഒരു മണിക്കൂർ 55 മിനിറ്റ് ദൈർഘ്യമുള്ള സിനിമയുടെ 80 ശതമാനവും രാത്രിദൃശ്യങ്ങളാണ്. ബാക്കിയുള്ള പകൽനേരങ്ങളിലാട്ടെ സ്‌ക്രീനിലാകെ നിറഞ്ഞ് ആർത്തലയ്ക്കുന്ന മഴയും. ഷൈജു ഖാലിദിന്റെ മികവുറ്റ ക്യാമറക്കണ്ണിലേക്കുള്ള പൊൻതൂവലാണ് ഈ ചിത്രം.
    ഈ.മ.യൗവിൽ മാജിക്കൽ റിയലിസത്തിന്റെ സാധ്യത ലിജോ പരീക്ഷിക്കുന്നത് കൗതുകകരമാണ്. കടലോരത്തെ ചില മനുഷ്യർക്ക് സവിശേഷ സ്വഭാവങ്ങളും ദൈവികതയും നൽകുമ്പോൾ അതിൽ രണ്ടു മനുഷ്യർ ചുറ്റുപാടുകളെ മറന്ന് സദാസമയം ചീട്ടുകളിയിൽ ശ്രദ്ധകേന്ദ്രീകരിച്ച് തുടരുന്നു. ഒറ്റ ദിവസം ആദേശത്ത് സംഭവിക്കുന്ന മരണങ്ങളും (ഒരു നായ ഉൾപ്പെടെ), ദിനാന്തത്തിൽ അവരെ വഹിച്ച് കൊണ്ടുപോകാൻ തീരത്തെത്തുന്ന രണ്ട് നൗകകളുമെല്ലാം ഈ മാജിക്കിന് ദൃഷ്ടാന്തമാണ്.
   
            ചെമ്പൻ വിനോദിന്റെ ഈശി എന്ന കഥാപാതത്തിന് പകർന്നാടാൻ വലിയ സ്‌പേസാണ് ഈ.മ.യൗ നൽകുന്നത്. അസാധാരണമായ മെയ്വഴക്കത്തോടെ ചെമ്പൻ അത് ഗംഭീരമാക്കുകയും ചെയ്തു. ചെമ്പന്റെ കരിയർ ബെസ്റ്റ് എന്ന നിലയിൽ ഈ കഥാപാത്രം ചർച്ചചെയ്‌തേക്കാം. വിനായകന്റെ അയ്യപ്പൻ എന്ന വാർഡ് മെമ്പർ കഥാപാത്രവും മറിച്ചല്ല. ശരീരഭാഷ കൊണ്ട് നമുക്ക് പരിചിതമായ ചുറ്റുപാടിലെ മനുഷ്യരായി മാറാൻ സാധിക്കുന്ന അഭിനയപാടവമാണ് ഈ നടന്മാർക്കുള്ളത്. അവർക്ക് എളുപ്പത്തിൽ ഇത്തരം കഥാപാത്രങ്ങളായി മാറാൻ സാധിക്കുന്നു. ബിംബങ്ങളാക്കപ്പെട്ട താരശരീരങ്ങൾക്ക് സാധിക്കാതെപോകുന്നതും ഈ പകർന്നാട്ടം തന്നെ. ഈ ചിത്രത്തിലെ പ്രകടനം കൊണ്ട് കഴിഞ്ഞ വർഷത്തെ സംസ്ഥാന അവാർഡ്‌നേടിയപോളി വിത്സന്റെ പ്രകടനമാണ് അസാധാരണമായ മറ്റൊന്ന്. ക്യാമറയ്ക്കു മുന്നിലാണെന്ന് മറന്നുപോകുന്ന പ്രകടനത്താൽ കാണികളെപ്പോലും ഒരു മരണവീട്ടിൽ അകപ്പെടുത്താൻ ഇവർക്കാകുന്നു. ദിലീഷ്‌പോത്തന്റെ പള്ളീലച്ചൻ കഥാപാത്രം കൂടി മാറ്റിനിർത്തിയാൽ ഈ.മ.യൗവിൽ അഭിനയിച്ച ബാക്കിയെല്ലാവരും പുതിയ ആളുകളാണ്. അങ്കമാലി ഡയറീസിൽ 84 പുതുമുഖങ്ങളെ ഏറെ പരിചയസമ്പന്നരെപ്പോലെ അഭിനയിപ്പിച്ച് അഭിനന്ദനംനേടിയ ലിജോ ഈ.മ.യൗവിൽ പരിചയപ്പെടുത്തുന്ന പുതുമുഖങ്ങളും ഇതേ മികവ് തുടരുന്നു. വാവച്ചൻ(കൈനകരി തങ്കരാജ്), മകളും മരുമകളുമായി എത്തുന്ന കഥാപാത്രങ്ങൾ തുടങ്ങി ആ കടലോര ഗ്രാമത്തിലെ അന്തേവാസികളായി എത്തുന്ന ഓരോ മനുഷ്യരും കടലോരത്തുനിന്ന്‌നേരെ ക്യാമറയ്ക്കു മുന്നിലേക്ക് നടന്നുവരുന്നവരെപ്പോലെ സ്‌കീനിൽ ജീവിക്കാൻ പ്രാപ്തിനേടിയവരാണ്.    
     
              പി.എഫ് മാത്യൂസാണ് ഇ.മ.യൗവിന് തിരക്കഥയും സംഭാഷണവും ഒരുക്കിയിരിക്കുന്നത്. കൊച്ചി ഉൾപ്പെടുന്ന മദ്ധ്യകേരള തീരദേശത്തെയും ലാറ്റിൻ ക്രൈസ്തവർക്കിടയിലെ സവിശേഷമായ ഭാഷാശൈലിയെയും ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയുള്ള ഇ.മ.യൗവിന്റെ സംഭാഷണവും ഏറെ പുതുമയുള്ളതാണ്.
    ലിജോയുടെ സ്ഥിരം സംഗീതസംവിധായകനായ പ്രശാന്ത് പിള്ള ഈ.മ.യൗവിന് നൽകുന്ന പശ്ചാത്തലസംഗീതം സിനിമയുടെ ആസ്വാദനക്ഷമതയെ തെല്ലൊന്നുമല്ല സഹായിക്കുന്നത്. രംഗനാഥ് രവിയാണ് സൗണ്ട് ഡിസൈൻ. ക്രിസ്ത്യൻമത പശ്ചാത്തലവും ആചാരങ്ങളും ജീവിതരീതിയും സംഗീതത്തോട് ഇഴചേർന്നാണ് ഈ.മ.യൗവിൽ അവതരിപ്പിക്കുന്നത്. ആമേനിൽ എസ്തപ്പാനാശാനുംസോളമനും വായിച്ച ക്ലാർനെറ്റിന്റെ താളവും മുഴക്കവും അങ്കമാലി ഗീവർഗീസ് പുണ്യാളന്റെ അൾത്താരയിൽ തൊട്ട് ചെല്ലാനം കടപ്പുറത്തെ വാവച്ചന്റെ വീട്ടിലേക്കെത്തുന്നു. അങ്ങനെയാ സംഗീതം മരണത്തെപ്പോലും ഏറ്റവും സർഗാത്മകമാക്കുന്നു.

സ്ത്രീശബ്ദം, 2018 ജൂൺ