തേവര്‍, ഗൗണ്ടര്‍, വണ്ണിയര്‍, നായ്ക്കര്‍ തുടങ്ങി തമിഴ്‌നാട് വോട്ട് ബാങ്കില്‍ നിര്‍ണായക സ്വാധീനമുള്ളവരും ഭൂവുടമകളുമായ ഭൂരിപക്ഷ സമുദായങ്ങളാണ് തമിഴ് ഗ്രാമങ്ങളെ ഇപ്പോഴും പരോക്ഷമായെങ്കിലും നിയന്ത്രിച്ചുപോരുന്നത്. അതത് പ്രദേശങ്ങളില്‍ ജനങ്ങളില്‍ നിര്‍ണായക സ്വാധീനവും നേതൃശേഷിയും പരമ്പരയായി കൈമാറിപ്പോരുന്ന രക്ഷകര്‍തൃത്വവുമുള്ള ഈ നാട്ടുപ്രമാണിമാരെ മാറ്റിനിര്‍ത്തി തമിഴ്‌നാട് കക്ഷിരാഷ്ട്രീയത്തിന്റെ മുന്നോട്ടുപോക്ക് സാധ്യമല്ല. രാഷ്ട്രീയവും ജാതിസമുദായ സമവാക്യങ്ങളും സിനിമയും ഒന്നിനൊന്ന് വേറിട്ടല്ലാതെ ഇഴചേര്‍ന്നു പോകുന്ന തമിഴ് മണ്ണിന്റെ കീഴ്‌വഴക്കത്തിന് ഒട്ടു പതിറ്റാണ്ടുകളുടെ പഴക്കമുണ്ട്.
ബ്രാഹ്മണ്യത്തെ എതിര്‍ത്തുകൊണ്ടുള്ള ദ്രാവിഡബോധം വേരുറച്ചതോടെയാണ് ഭൂവുടമകളായ ജാതിവിഭാഗങ്ങള്‍ തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ പ്രബലമാകുന്നത്. അങ്ങനെ കൊങ്കുനാട്ടില്‍ ഗൗണ്ടര്‍ വിഭാഗവും തെക്കന്‍ തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ തേവരും വടക്കന്‍ ജില്ലകളില്‍ വണ്ണിയരും, മധുര, തേനി പ്രദേശങ്ങളില്‍ നായ്ക്കരും ഭൂരിപക്ഷ സാന്നിധ്യങ്ങളായി. സമൂഹത്തിന്റെ പരിച്ഛേദമെന്നോണം ഭൂരിപക്ഷ നേതൃ സമുദായങ്ങളുടെ അപദാനങ്ങള്‍ വാഴ്ത്തുന്നതില്‍ നിന്ന് തമിഴ് സിനിമ മാറിനില്‍ക്കുകയുണ്ടായില്ല. തത്ഫലമായി ഗൗണ്ടര്‍, തേവര്‍ നാമങ്ങള്‍ സ്വീകരിച്ച നിരവധിയായ സിനിമകളാണ് പ്രാരംഭകാലം തൊട്ട് തമിഴിലുണ്ടായത്. ഇത്തരം സിനിമകളില്‍ മിക്കതും ദ്രാവിഡ, തമിഴ് മക്കള്‍ പ്രാദേശിക വാദത്തെ മുറുകെപ്പിടിക്കുന്നതും ജാതീയതയ്‌ക്കെതിരെ ശബ്ദിക്കുന്നവയുമാണെങ്കില്‍ക്കൂടി ഭൂരിപക്ഷ സമുദായങ്ങളുടെ വാഴ്ത്തുപാട്ടു ശീലത്തില്‍ വിട്ടുവീഴ്ച കാണിച്ചിരുന്നില്ല.
ജെമിനി ഗണേശനും ശിവാജി ഗണേശനും എംജിആറും ഉള്‍പ്പെടുന്ന തലമുറ നായകന്മാര് ഇത്തരം ജന്‍മ കഥാപാത്രങ്ങളെയും ജന്‍മി കുടുംബത്തിലെ അംഗങ്ങളെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്നവരുമായി നിരവധി തവണ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്. സേവാസദനം, ഉത്തമപുത്രന്‍, സഭാപതി, വാഴ്‌കൈ. നല്ല തമ്പി തുടങ്ങി ഒട്ടനവധി സിനിമകളാണ് 1950 കളിലും 60 കളിലും ഇത്തരത്തില്‍ രൂപപ്പെട്ടിട്ടുള്ളത്. മുഖ്യധാരാ ഇന്ത്യന്‍ സിനിമ തുടര്‍ന്നുപോന്ന കുടുംബ, പ്രണയ സംഘര്‍ഷങ്ങള്‍ പശ്ചാത്തലമായ സ്ഥിരം ഡ്രാമകളായിരുന്നു അക്കാലത്തെ ഭൂരിഭാഗം സിനിമകളുടെയും കേന്ദ്രപ്രമേയമെങ്കിലും സമുദായപ്പേരുകള്‍ പരാമര്‍ശിക്കേണ്ട സന്ദര്‍ഭങ്ങളില്‍ തേവര്‍, ഗൗണ്ടര്‍ നാമങ്ങള്‍ ബോധപൂര്‍വ്വം കടന്നുവന്നു. ഈ പതിവ് പതിറ്റാണ്ടുകളോളം തമിഴ് സിനിമ തുടര്‍ന്നു പോന്നു.
ഈ ഭൂരിപക്ഷ മേല്‍ജാതികളെ പ്രകീര്‍ത്തിച്ചും വണങ്ങിയും പോരുന്നവരാണ് ഇതര കീഴ്ജാതികളെല്ലാം. ഓരോ ഗ്രാമത്തിലും നിര്‍ണായക തീരുമാനങ്ങളെടുക്കുന്നത് ഈ സമുദായത്തലവന്‍മാര്‍ നേതൃത്വം നല്‍കുന്ന നാട്ടുപഞ്ചായത്തുകളാണ്. തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ തലമുറകളായി നിലനിന്നുപോരുന്ന ഈ ബദല്‍ ഭരണ മാതൃകയാണ് സിനിമയും അതേപടി പകര്‍ത്തിയത്. കമല്‍ഹാസനും രജനീകാന്തും വിജയകാന്തുമടക്കം തമിഴ് സിനിമയിലും ജനതയിലും നിര്‍ണായക സ്വാധീനമുള്ള നായക•ാരും സിനിമയുടെ വിജയത്തിനായി ഈ മാതൃക തന്നെയാണ് പിന്തുടര്‍ന്നത്. തമിഴ് സാമുദായിക ജീവിതവും കക്ഷിരാഷ്ടീയവും സിനിമയും ഇഴചേര്‍ന്നു കിടക്കുന്നതിനാല്‍ ഇതില്‍നിന്ന് വിട്ടുമാറിയുള്ള പ്രമേയങ്ങളില്‍ സിനിമ നിര്‍മ്മിക്കുന്നതിലുള്ള വെല്ലുവിളി ഏറ്റെടുക്കാന്‍ മിക്കവരും തയ്യാറായതുമില്ല.
ഭാരതീരാജയുടെ വേദം പുതിത് (1987) എന്ന ശ്രദ്ധേയ ചിത്രത്തില്‍ സത്യരാജ് അവതരിപ്പിക്കുന്ന കേന്ദ്രകഥാപാത്രമായ ബാലു തേവര്‍ പുരോഗമന ചിന്താഗതിക്കാരനാണ്. അയാള്‍ ജാതീയതയെ ശക്തമായി എതിര്‍ക്കുകയും തുല്യതയ്ക്കും നീതിക്കും വേണ്ടി വാദിക്കുന്നുമുണ്ട്. എന്നാല്‍ സമുദായത്തിന്റെ ഉള്‍പ്പെടെ എതിര്‍പ്പുകള്‍ നേരിടേണ്ടി വരുന്ന തേവര്‍ക്ക് സാമുദായിക സംഘര്‍ഷത്തില്‍ മരണം വരിക്കേണ്ടി വരുന്നു. ഈ മരണം കൊണ്ടെങ്കിലും സമൂഹത്തിന്റെ മേലാള-കീഴാള മനസ്ഥിതിയില്‍ മാറ്റം വരുമോയെന്നും പുതു തലമുറ മാറിച്ചിന്തിക്കുമോ തുടങ്ങിയ ചോദ്യങ്ങള്‍ ഉന്നയിച്ചാണ് സിനിമ അവസാനിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍ തമിഴ്‌നാട്ടില്‍ തലമുറകള്‍ കൈമാറിപ്പോരുന്ന സമുദായ - രാഷ്ട്രീയ കൂട്ടുകെട്ടില്‍ കാര്യമായ മാറ്റം സംഭവിച്ചിട്ടില്ല. മുതല്‍ മര്യാദൈ, സിവപ്പു മല്ലി, അലൈ ഒസൈ തുടങ്ങി ഇതേ കാലത്തിറങ്ങിയ മറ്റു ചില സിനിമകളും ജാതി അടിച്ചമര്‍ത്തലിനെതിരെ ശബ്ദമുയര്‍ത്തിയവയാണ്.
സേലം, കോയമ്പത്തൂര്‍, ഈറോഡ്, നാമക്കല്‍ മേഖലകള്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന കൊങ്കുനാട്ടില്‍ ഭൂരിപക്ഷമുള്ള ഗൗണ്ടര്‍ സമുദായത്തെ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന സമുദായത്തലവന്റെ കഥയായിരുന്നു വിജയകാന്തിന്റെ സൂപ്പര്‍ഹിറ്റ് ചിത്രമായ ചിന്ന ഗൗണ്ടറിന്റെ (1992) പ്രതിപാദ്യം. ഈ ചിത്രത്തിന്റെ വന്‍ വിജയത്തെ തുടര്‍ന്ന് നിരവധി ഗൗണ്ടര്‍ അപദാന കഥകള്‍ക്കാണ് തമിഴ് സിനിമ ജന്‍മം നല്‍കിയത്. ഇതേ കാലയളവിലാണ് കമല്‍ഹാസന്റെ തേവര്‍ മകന്‍ തിയേറ്ററിലെത്തുന്നത്. ഈ ചിത്രവും ശ്രദ്ധിക്കപ്പെട്ടതോടെ ഗൗണ്ടര്‍, തേവര്‍ ജന്‍മിത്ത വീര്യത്തെയും നേതൃഗുണത്തെയും നന്‍മയെയും പ്രകീര്‍ത്തിക്കുന്ന സിനിമകളുടെ പരമ്പരയ്ക്കാണ് 1990 കള്‍ സാക്ഷ്യം വഹിച്ചത്. തേവര്‍ മകനിലെ പുരോഗമന ചിന്താഗതിക്കാരനായ ശക്തിവേല്‍ എന്ന നായകന് വിദേശ പഠനം കഴിഞ്ഞ് തിരിച്ചെത്തി സന്ദര്‍ഭവശാല്‍ ആണെങ്കില്‍ പോലും സമുദായത്തിന്റെ രക്ഷകസ്ഥാനം ഏറ്റെടുക്കുകയാണ്. അതോടെ അയാള്‍ക്കും പാരമ്പര്യത്തെയും നാട്ടുനടപ്പിനെയും വിട്ടു സഞ്ചരിക്കാനാകുന്നില്ല. ഇത്തരം സിനിമകളും നായകന്മാരുമാണ് പില്‍ക്കാലത്ത് ജനപ്രിയവും വീരാരാധനയ്ക്ക് പാത്രവുമായി മാറിയത്. രജനീകാന്ത്, സത്യരാജ്, പ്രഭു, കാര്‍ത്തിക്, ശരത് കുമാര്‍ തുടങ്ങി അക്കാലത്തെ മുന്‍നിര നായകന്മാരെല്ലാം ഇത്തരം സിനിമകളിലെ കേന്ദ്ര കഥാപാത്രങ്ങളായി. കിഴക്ക് ചീമയിലെ, തേവര്‍ വീട്ട് പൊണ്ണ്, ഭാരതിക്കണ്ണമ്മ, പെരിയ ഗൗണ്ടര്‍ പൊണ്ണ്, യജമാന്‍, നാട്ടാമൈ, മറവന്‍, പെരിയ മരുത്, പശുംപൊന്‍, സൂര്യവംശം, മറുമലര്‍ച്ചി, തിരുനെല്‍വേലി, മായി, വിരുമാണ്ടി തുടങ്ങി നിരവധി സിനിമകളാണ് മേല്‍-കീഴ് ജാതി, അഭിമാന-ദുരഭിമാന, പ്രാമാണിത്ത - അടിമത്ത ദ്വന്ദ്വങ്ങള്‍ മുഖമുദ്രയാക്കി ഇതിനെ തുടര്‍ന്ന് നിര്‍മ്മിക്കപ്പെട്ടത്.
ജാതി സാമൂഹിക യാഥാര്‍ഥ്യമാണ്. സിനിമ ഈ ജാതി സമൂഹത്തിന്റെ പ്രതിഫലനവും. സമൂഹത്തിന്റെ മാറ്റങ്ങളെയും സമൂഹം മാറേണ്ടതിന്റെയും ആവശ്യകത കൂടി ചൂണ്ടിക്കാട്ടേണ്ട ഉത്തരവാദിത്തം സിനിമയ്ക്കുണ്ട്. മുഖ്യധാരാ നായകന്മാരുടെ സിനിമകള്‍ മുമ്പ് ചെയ്യാതിരുന്നതും ജാതിക്കോയ്മയെ തൊടാതെ അവര്‍ തെരഞ്ഞെടുത്ത സുരക്ഷിതമായ അതിര്‍വരമ്പും ലംഘിച്ചാണ് ഒരു കൂട്ടം ചെറുപ്പക്കാര്‍ തമിഴ് സിനിമയില്‍ വേറിട്ട വഴി വെട്ടാന്‍ ഒരുമ്പെട്ടത്. അങ്ങനെയാണ് ദളിതന്റെ അവകാശ സംരക്ഷണത്തിനും തുല്യനീതിക്കും വേണ്ടി ചോദ്യങ്ങളെയ്യുന്ന കഥാപാത്രങ്ങളും സിനിമകളും സൃഷ്ടിക്കപ്പെടുന്നത്. മദ്രാസ് (2014), വിസാരണൈ (2015), പരിയേറും പെരുമാള്‍ (2018), അസുരന്‍ (2019), കര്‍ണന്‍, ജയ് ഭീം (2021) തുടങ്ങിയ സിനിമകള്‍ ശ്രദ്ധിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ വിജയിക്കുന്നത് വെട്രിമാരനും പാ രഞ്ജിത്തും ജ്ഞാനവേലും മാരി സെല്‍വരാജും ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള പുതുതലമുറ സംവിധായകര്‍ നേതൃത്വം നല്‍കുന്ന സിനിമയിലെ കീഴാള മുന്നേറ്റം കൂടിയാണ്.
ഇങ്ങനെയൊരു പുതുതലമുറ സിനിമയെ പുതുക്കിപ്പണിയുന്നത് ശ്രദ്ധേയമാണ്. തേവര്‍ മകനില്‍ വടിവേലു അവതരിപ്പിച്ച ഇസൈക്കി എന്ന ഭൃത്യ കഥാപാത്രത്തിന്റെ ട്രാന്‍സ്ഫര്‍മേഷന്‍ ആണ് ഒരു തരത്തില്‍ മാരി സെല്‍വരാജിന്റെ മാമന്നന്‍ എന്ന സിനിമയും ടൈറ്റില്‍ കഥാപാത്രവും. തേവര്‍ മകന്‍ ചലച്ചിത്രാവിഷ്‌കാര ഭാഷ എന്ന നിലയില്‍ മികച്ചു നില്‍ക്കുമ്പോഴും അത് തന്നില്‍ വേദനയുണ്ടാക്കിയ ചിത്രം കൂടിയാണെന്ന് മാമന്നന്റെ ഓഡിയോ ലോഞ്ചില്‍ കമല്‍ഹാസന്റെ സാന്നിധ്യത്തില്‍ മാരി സെല്‍വരാജ് പറഞ്ഞിരുന്നു. തേവര്‍ മകന്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ മാരി സെല്‍വരാജിന് തോന്നിയ ഈ മനോവിഷമത്തില്‍ നിന്നു കൂടിയാണ് മാമന്നന്റെ പിറവികൊള്ളല്‍. തേവരുടെ ഭൃത്യനും കീഴാളനുമായ ഇസൈക്കി അവരുടെ മുന്നില്‍ തോര്‍ത്ത് അരയില്‍കെട്ടി കുമ്പിട്ടു നില്‍ക്കുകയല്ലാതെ ഇരിക്കുന്നില്ല. മണ്ണ് എന്ന മാമന്നനും കീഴ്ജാതിക്കാരനാണ്. അയാളും കുടുംബവും അയാള്‍ പ്രതിനിധീകരിക്കുന്ന ജാതിയില്‍ ഉള്‍പ്പെട്ടവരും മേല്‍ജാതിക്കാരുടെ പീഡനവും അങ്ങേയറ്റത്തെ നീതിനിഷേധവും അനുഭവിക്കുന്നുമുണ്ട്. ഒരു സവിശേഷ സന്ദര്‍ഭത്തില്‍ രാഷ്ട്രീയത്തിലേക്കും അതുവഴി ജനപ്രതിനിധി എന്ന സ്ഥാനത്തിലേക്കും ഉയരുമ്പോഴും തങ്ങളുടെ പ്രദേശത്ത് കക്ഷിയെ നിയന്ത്രിക്കുന്ന മേല്‍ജാതിക്കാരുടെ മുന്നില്‍ അയാള്‍ ഇരിക്കുന്നില്ല. ഇരിപ്പിടം നിഷേധിച്ചു കൊണ്ടുള്ള ഈ നീതിനിഷേധം അയാളെപ്പോലുള്ള കീഴ്ജാതിക്കാരെ മേല്‍ജാതിക്കാര്‍ കാലങ്ങളായി ശീലിപ്പിച്ചു പോന്നിട്ടുള്ളതാണ്. കുറേക്കാലം കഴിയുമ്പോള്‍ ആ നില്‍പ്പ് അവര്‍ക്ക് ഒരു ശീലമായി മാറുകയും ചെയ്യും. ഒരു വേള മകന്റെ നിര്‍ബന്ധത്താല്‍ മേല്‍ജാതിക്കാരന്റെ മുന്നില്‍ ഇരിക്കുന്നതോടെയാണ് മണ്ണ് തന്നിലെ വിവേചന ശേഷിയുള്ള സ്വതന്ത്ര മനുഷ്യനെ തിരിച്ചറിയുന്നതും മാമന്നനിലേക്ക് വളര്‍ച്ച പ്രാപിക്കുന്നതും.
'ആര്‍ക്കു മുന്നിലും നിന്നുകൊണ്ട് സംസാരിക്കരുത്. ഇരുന്നു സംസാരിക്കണം' എന്നാണ് മാമന്നന്‍ മറ്റുള്ളവരോട് പറയുന്നത്. താന്‍ അനുഭവിച്ച നീതിനിഷേധം മറ്റാര്‍ക്കും വന്നുപോകരുത് എന്ന നിഷ്‌കര്‍ഷ അയാളിലുണ്ട്. മാരി സെല്‍വരാജിന്റെ പരിയേറും പെരുമാളിലും ജ്ഞാനവേലിന്റെ ജയ് ഭീമിലും ഈ 'ഇരുത്തം' കടന്നുവരുന്നുണ്ട്. അംബേദ്കറും പെരിയാറും മുന്നോട്ടുവച്ച തുല്യതയെന്ന ആശയമാണ് ഈ പുതുതലമുറ സംവിധായകരെല്ലാം തങ്ങളുടെ സിനിമയിലെ ഇത്തരം ബിംബങ്ങളിലൂടെ ബോധപൂര്‍വ്വം നടപ്പിലാക്കുന്നത്. മുമ്പ് തേവര്‍, ഗൗണ്ടര്‍ വാഴ്ത്തലുകളെ ഒളിച്ചുകടത്തിയിരുന്ന അതേ ഭാഷാ സിനിമയുടെ മറ്റൊരു തലത്തിലും വിതാനത്തിലുമുള്ള കുറേക്കൂടി മെച്ചപ്പെട്ട സമൂഹത്തിനായുള്ള പ്രേരണ നല്‍കലാണ് ഇതിലൂടെ സാധ്യമാകുന്നത്. പരിയേറും പെരുമാളിലും കര്‍ണനിലും ഇതേ രാഷ്ട്രീയമാണ് മാരി സെല്‍വരാജ് മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്നത്.
സമൂഹത്തിലെ ജാതി എന്ന യാഥാര്‍ഥ്യത്തില്‍ നിന്ന് മാറിനില്‍ക്കാനാകില്ലെന്ന തിരിച്ചറിവില്‍ നിന്നു കൊണ്ടുതന്നെ ജനപ്രിയ കല എന്ന നിലയില്‍ സിനിമ സമൂഹത്തില്‍ ഉണ്ടാക്കുന്ന സ്വാധീനത്തിലാണ് മാരി സെല്‍വരാജ് ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ദളിത് മുന്നേറ്റവും തുല്യനീതിയും സ്വപ്‌നം കാണുന്ന നവ തമിഴ് സംവിധായകര്‍ പ്രതീക്ഷ വയ്ക്കുന്നത്. തേവര്‍ മകന്‍ പോലുള്ള ഒരു സിനിമ മുപ്പത് വര്‍ഷമായി ആഘോഷിക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ ആ സിനിമ ഒളിച്ചുകടത്തുന്ന ഭൂരിപക്ഷ സമുദായ വാഴ്ത്തലുകള്‍ കൂടിയാണ് അതിനൊപ്പം ജനങ്ങളെ സ്വാധീനിച്ചു പോരുന്നത്. ഈ നിശ്ചയം ഒന്നുകൊണ്ടു തന്നെയാണ് 'തേവര്‍ മകന്‍ ഒരു മാസ്റ്റര്‍ സ്‌ട്രോക്ക് എന്ന കാര്യത്തില്‍ സംശയമില്ല. എല്ലാ സംവിധായകരും ആ സിനിമയെ മാതൃകയാക്കാറുണ്ട്. അതേസമയം ആ സിനിമയുടെ ഉള്ളടക്കം എന്നിലുണ്ടാക്കിയ വേദന തീവ്രമായിരുന്നു. ഈ പ്ലോട്ടില്‍ എന്റെ അച്ഛന്‍ ഇരുന്നാല്‍ എങ്ങനെയിരിക്കുമെന്ന് ഞാന്‍ ആലോചിച്ചു. ഇത് എന്റെ അപ്പാക്ക് വേണ്ടി പണിത സിനിമ കൂടിയാണ്.' എന്ന് മാരി സെല്‍വരാജ് മാമന്നനെ കുറിച്ച് പറയുന്നത്.
ജാതീയമായ ഉച്ചനീചത്വം അനുഭവിച്ചവര്‍ക്കു മാത്രമേ അതിന്റെ തീവ്രത കൂടുതല്‍ വ്യക്തമാകൂ. മഹാരാഷ്ട്രയിലെ ജാതിവിവേചനങ്ങളും ദുരഭിമാനക്കൊലയും വിഷയമാക്കി ഫാന്‍ട്രി (2013), സൈറാത്ത് (2016) എന്നീ സിനിമകള്‍ സംവിധാനം ചെയ്തപ്പോള്‍ മറാത്തി സംവിധായകന്‍ നാഗ്‌രാജ് മഞ്ജുളെ ഇത് തുറന്നു പ്രഖ്യാപിച്ചിട്ടുണ്ട്. ആ സിനിമകള്‍ പ്രേക്ഷകരിലേക്ക് അത്രമേല്‍ തുളച്ചുകയറുന്നതായി മാറുന്നതും നടപ്പ് സാമൂഹിക യാഥാര്‍ഥ്യം എന്നതു കൊണ്ടു തന്നെ. വെട്രിമാരന്റെ വിസാരണൈ, മാരി സെല്‍വരാജിന്റെ കര്‍ണന്‍, ജ്ഞാനവേലിന്റെ ജയ് ഭീം എന്നീ സിനിമകളെല്ലാം യഥാര്‍ഥ സംഭവങ്ങളെ ആധാരമാക്കിയുള്ളവയാണെന്നു തിരിച്ചറിയുമ്പോഴാണ് നമ്മള്‍ ജീവിക്കുന്ന കാലത്ത് നിലനില്‍ക്കുന്ന ജാതീയതയുടെയും നീതിനിഷേധത്തിന്റെയും ഭീകരത വെളിപ്പെടുന്നത്. അങ്ങനെയാണ് ഈ സിനിമകളും അത് മുന്നോട്ടുയ്ക്കുന്ന ചിന്തകളും കാലഘട്ടത്തിന്റെ ആവശ്യമായി മാറുന്നത്. ഈ സിനിമകളെല്ലാം മുഖ്യധാരാ, വാണിജ്യ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളെ കൂടി തൃപ്തിപ്പെടുത്തുന്ന രീതിയില്‍ നിര്‍മ്മിക്കപ്പെട്ടു എന്ന നിലയിലാണ് അതിന്റെ വിജയം പൂര്‍ണത നേടുന്നത്. ഈയൊരു നിര്‍മ്മാണരീതിയും മാര്‍ക്കറ്റിംഗും വഴി ഈ സിനിമകള്‍ കൃത്യമായി ജനങ്ങളിലെത്തുന്നു. മേല്‍പ്രസ്താവിച്ച സിനിമകളെല്ലാം നിരൂപക ചര്‍ച്ചകളില്‍ മാത്രമൊതുങ്ങാതെ വാണിജ്യവിജയങ്ങള്‍ കൂടിയായിരുന്നു എന്നതാണ് ഏറ്റവും അഭിമാനകരം. ജീവിക്കുന്ന സമൂഹത്തിന്റെ യാഥാര്‍ഥ്യം സിനിമയില്‍ കൂടി അറിയുമ്പോള്‍ ഒരു വിഭാഗം ജനത അനുഭവിക്കുന്ന വിവേചനത്തിന്റെ പൊള്ളലിന് തീവ്രതയേറും. അതാണ് ഈ സിനിമകള്‍ പ്രാപ്യമാക്കുന്നതും.
മാതൃഭൂമി ഓണ്‍ലൈന്‍, 2023 ജൂലൈ 14, ഷോ റീല്‍ -43
