പിന്തുടരുകയും വേട്ടയാടുകയും ചെയ്യുന്ന മൂത്തോൻ

Moothon never entertaints you, but it will be haunt.

 

കാണികളെ രസിപ്പിക്കുക എന്ന വാണിജ്യ സിനിമയുടെ പ്രാഥമിക തന്ത്രത്തിൽ നിന്ന് പൂർണമായി വിടുതി പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന സിനിമയാണ് ഗീതു മോഹൻദാസിന്റെ മൂത്തോൻ. ജീവിതത്തിന്റെ നിറമില്ലായ്മയിലേക്കും യഥാതഥമായ അവസ്ഥകളിലേക്കും യാഥാർഥ്യങ്ങളിലേക്കുമാണ് അതിന്റെ സഞ്ചാരം.
     നായികയായും അല്ലാതെയും താൻ അഭിനയിച്ച മുപ്പതിലേറെ സിനിമകളെക്കാൾ ഗീതു മോഹൻദാസ് എന്ന വ്യക്തിയെ കാലം ഓർമ്മിക്കുക അവർ സംവിധാനം ചെയ്ത സിനിമകൾ കൊണ്ടായിരിക്കും. മൂത്തോൻ എന്ന മലയാളം (ജസരി)/ഹിന്ദി ചിത്രം അതിന് അടിവരയിടുകയാണ്. സിനിമയെന്ന മീഡിയത്തെ ഗൗരവത്തോടെ സമീപിക്കുന്ന ഗീതുവിന്റെ മത്തോൻ നിവിൻ പോളിയെന്ന ക്രൗഡ് പുള്ളറിനെ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി കാണികളെ രസിപ്പിക്കുന്ന ചേരുവകളിൽ രൂപപ്പെടുത്തിയ സിനിമയല്ല. മറിച്ച് കച്ചവട സിനിമ കാണിച്ചുതരാത്ത ജീവിതത്തിന്റെ നിറമില്ലാത്ത സ്ഥലികളിലേക്കാണ് മൂത്തോന്റെ യാത്ര. പക്ഷേ, അത് കാണികളെ വിടാതെ പിന്തുടരുകയും വേട്ടയാടുകയും ചെയ്യും. പരിചയസമ്പന്നയായ ഒരു സംവിധായികയുടെ കൈയടക്കവും നിരീക്ഷണ പാടവവും രണ്ടാമത്തെ ഫീച്ചർ ഫിലിമിൽ തന്നെ ഗീതുവിൽ കാണാം. കാണികളോട് സംവദിക്കുന്നതിൽ ആദ്യ ഫീച്ചർ ഫിലിമായ ലയേഴ്‌സ് ഡയസിനെക്കാളും മുൻപിലെത്തുന്നുമുണ്ട്.
       ലക്ഷദ്വീപും മുംബൈയും പശ്ചാത്തലമാക്കി നിരവധി സിനിമകൾ മലയാളത്തിൽ വന്നിട്ടുണ്ടെങ്കിലും കേവലം ആ സ്ഥലങ്ങളെ അടയാളപ്പെടുത്തുകയും കടലിന്റെ ദൃശ്യചാരുത പകർത്തുകയും ചെയ്യുന്നതിനപ്പുറം അവിടത്തെ മനുഷ്യരിലേക്കും സാമൂഹിക ജീവിതത്തിലേക്കും കടന്നുചെല്ലുന്നതാണ് മൂത്തോന്റെ തിരക്കഥ. ലക്ഷദ്വീപ് മുസ്ലീങ്ങളുടെ ജീവിതം മലയാളത്തിന് പുതുമയുള്ള വിഷയമാണ്. നേരത്തെ മോസയിലെ കുതിരമീനുകൾ, അനാർക്കലി, പ്രണയ മീനുകളുടെ കടൽ എന്നീ സിനിമകളിലെല്ലാം ലക്ഷദ്വീപ് മുസ്ലീങ്ങൾ കഥാപാത്രങ്ങളായിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അവരുടെ സാമൂഹിക ജീവിതത്തിലേക്കും ആചാരാനുഷ്ടാനങ്ങളിലേക്കും കടന്നു ചെന്നിട്ടില്ല. മൂത്തോനിലെ മുസ്ലീം ജീവിത പശ്ചാത്തലം മേൽ പരാമർശിച്ച സിനിമകളേക്കാൾ ആഴവും പരപ്പും സത്യസന്ധതയുമുള്ളതാണ്. അവരുടെ മതാനുഷ്ടാനങ്ങളിലേക്കും കലകളിലേക്കും മത്തോന്റെ ക്യാമറയെത്തുന്നു. സിനിമയിലെ പ്രധാന കഥാപാത്രമുൾപ്പെടുന്ന സ്വവർഗാനുരാഗമടക്കം ഇതിനെത്തുടർന്ന് ഏറെ സ്വാഭാവികമായി സംഭവിക്കുന്നതാണ്. മലയാള സിനിമയിൽ ആൺ മനസ്സുകളുടെ സ്വവർഗ പ്രണയം ഇത്രമേൽ ഉള്ളിൽ തൊടുന്ന തരത്തിലും സുന്ദരമായും അവതരിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതും ഇതാദ്യമാണ്. ഒരുപക്ഷേ മലയാള സിനിമ തൊടാൻ മടിക്കുന്ന വിഷയത്തിന്റെ പ്രതിപാദനാർജ്ജവത്തിനു കൂടിയാണ് മൂത്തോൻ അതീവ ധൈര്യത്തോടെ തയ്യാറാകുന്നത്. ഗീതു മോഹൻദാസെന്ന സാമൂഹിക പ്രതിബദ്ധതയുള്ള കലാകാരി തന്റെ സിനിമയിലൂടെ തുറന്നു പ്രഖ്യാപിക്കുന്ന നിലപാടുകളും രാഷ്ട്രീയവും ഏറെ പ്രസക്തമാണ്.
      
    ലക്ഷദ്വീപിൽ നിന്ന് അക്ബറിലൂടെയും മുല്ലയിലൂടെയും മുംബൈ നഗരപ്രാന്തത്തിലേക്ക് വളരമ്പോൾ ദൃശ്യമാകുക അരികുവത്കരിക്കപ്പെട്ട ജീവിതങ്ങളുടെ നാനാർഥങ്ങളാണ്. മനുഷ്യക്കടത്തും മയക്കുമരുന്നും വിൽപ്പനയ്ക്കു വച്ച പെൺശരീരങ്ങളും തെരുവു ജീവിതത്തിന്റെ യാഥാർഥ്യങ്ങളാകുന്നു. ജീവിതം ചെളിയിൽ വീണും അഴുക്കു പുരണ്ടും വീണ്ടുമെണീറ്റ് ഉയർന്നു നിന്നും മന്നോട്ടു പോകുന്നു. തെരുവിൽ എത്തിച്ചേരുന്ന ഓരോരുത്തരും ഈ സമസ്യയോടെ തോളു ചേർന്നു പോകുകയും പൊരുത്തപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നു.
      ഗീതു മോഹൻദാസും അനുരാഗ് കശ്യപും ചേർന്ന് എഴുതിയ തിരക്കഥയിൽ വിവിധ പ്രശ്‌നങ്ങൾ ചേർന്ന് സൃഷ്ടിക്കുന്ന സംഘർഷങ്ങൾക്കും അവയുടെ തുടർച്ചയ്ക്കും സ്വാഭാവികത കൈവരുത്താനാകുന്നുണ്ട്. കഥാപാത്രങ്ങൾ രൂപപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതും അവരുടെ മാനസിക സംഘർഷങ്ങളിലേക്ക് കടന്നു ചെന്ന് അത് അടയാളപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നതും കഥാസന്ദർഭങ്ങളിൽ പുലർത്തുന്ന ഒതുക്കവും കഥ പറയാൻ തെരഞ്ഞെടുത്ത ഭൂമികകളും അഭിനന്ദനമർഹിക്കുന്നു.
   
      ശ്യാമപ്രസാദിന്റെ ഹേയ് ജൂഡിനു ശേഷം നിവിൻ പോളിയിലെ അഭിനേതാവിനെ ചൂഷണം ചെയ്ത സിനിമ കൂടിയാണ് മൂത്തോൻ. മികച്ച സംവിധായകരുടെ കൈയിൽ കിട്ടിയാൽ പാകപ്പെടാൻ ശേഷിയുള്ള നിവിനിലെ നടനെ ഗീതു നന്നായി ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിരിക്കുന്നു. കുത്ത് റാത്തിബ് നടത്തുന്ന സീനിലെ വഴക്കവും പ്രകടനവും ഒന്നു മാത്രം മതി അത് വെളിവാകാൻ. സിനിമയിലുടനീളം മിതത്വവും സ്വാഭാവികതയും കാത്തുസൂക്ഷിക്കുന്ന അഭിനയം നിവിന്റെ കരിയർ ബെസ്റ്റായി വിലയിരുത്തപ്പെട്ടേക്കാം.
       മൂത്തോനു പിന്നിൽ ഗീതുവിനൊപ്പം പ്രവർത്തിച്ച അനുരാഗ് കശ്യപ്, രാജീവ് രവി, ബി.അജിത്കുമാർ, സ്‌നേഹ ഖാൻവാൽകർ, ഗോവിന്ദ് വസന്ത തുടങ്ങിയ വലിയ പേരുകളെല്ലാം സീരിയസ് പ്ലോട്ടുള്ള ഒരു സിനിമയുടെ ടോട്ടാലിക്ക് ഗുണം ചെയ്യുന്നു. പ്രത്യേകിച്ച് ഒരു പ്രധാന കഥാപാത്രത്തോളം മൂത്തോനിൽ പ്രാധാധ്യമർഹിക്കുന്ന പശ്ചാത്തല സംഗീത വിഭാഗവും ജീവിതത്തിന്റെ നിറഭേദങ്ങളും നിറമില്ലായ്മയും സൂക്ഷ്മാത്ഥത്തിൽ പകർത്തിയ രാജീവ് രവിയുടെ ക്യാമറയും.

സ്ത്രീശബ്ദം, 2019 ഡിസംബർ