പറഞ്ഞും എഴുതിയും അനുഭവിച്ചും തീരാതെ തുടരുന്ന വികാരമാണല്ലോ പ്രണയം. കാലവും തലമുറയും മാറുമ്പോഴും രൂപഭാവങ്ങള്‍ മാറി ഒരേ തോന്നലായി പ്രണയം ജീവിതത്തോടൊപ്പമങ്ങനെ മുന്നേറുന്നു. ജീവിതത്തോട് കണ്ണി ചേര്‍ക്കാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോഴായിരിക്കും പ്രണയത്തിന് ഹൃദയത്തോടൊപ്പം തലച്ചോറു കൂടിയുണ്ടാകുന്നത്. തലച്ചോറ് പ്രവര്‍ത്തിച്ചു തുടങ്ങുമ്പോഴേക്കും പ്രണയം മാറ്റിനിര്‍ത്താവുന്ന കേവല വികാരങ്ങളുടെ കൂട്ടത്തിലേക്ക് മാറുന്നു. അങ്ങനെ പ്രണയത്തിന് ആ വിളിപ്പേരിന്റെ പ്രസക്തി തന്നെ നഷ്ടപ്പെടുന്നു. പിന്നെ ഒത്തുതീര്‍പ്പിന്റെ പ്രാക്ടിക്കല്‍ ജീവിതപാഠങ്ങള്‍ തുന്നിച്ചേര്‍ക്കുന്ന പ്രക്രിയയാണത്. അങ്ങനെ പ്രണയം അവസാനിക്കുകയും പ്രണയികള്‍ ഇല്ലാതാകുകയും ചെയ്യുന്നു. കാലാകാലങ്ങളായി ലോകത്ത് സംഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഭൂരിപക്ഷ പ്രണയ (?) അവസ്ഥകളുടെ ഏകദേശ രൂപമാണിത്.
പ്രണയവും ജീവിതവും രണ്ടല്ലെന്നും ഞാനും നീയും ഒന്നാകുന്നതുപോലെ പ്രണയവും ജീവിതവും ഒന്നുതന്നെയായി കാണേണ്ടതാണെന്നും വെല്ലുവിളികള്‍ക്കും ഒത്തുതീര്‍പ്പുകള്‍ക്കും മുന്നില്‍ നില്‍ക്കേണ്ടത് പ്രണയമാണെന്നും അതുതന്നെയാണ് ജീവിതമെന്നും അറിഞ്ഞ അപൂര്‍വ്വം മനുഷ്യര്‍ ജീവിച്ച് പ്രണയിച്ചവരായി ഭൂമിയിലുണ്ട്. അത്തരം വംശനാശ ജീവികളില്‍പെട്ട രണ്ടു പേരുകളായിരുന്നു കാഞ്ചനമാലയുടെയും മൊയ്തീന്റെയും. ഇവര്‍ പതിവു പ്രണയികളേക്കാള്‍ പൊതുബോധമുള്ളവരും പക്വതയോടെ പ്രവര്‍ത്തിച്ചവരുമായിരുന്നു. തങ്ങളുടെ പ്രണയസാഫല്യം മാത്രമല്ലായിരുന്നു ഇവരുടെ ജീവിതലക്ഷ്യം. ഇവര്‍ കൂടെ ജീവിക്കുന്നവരെയും ചുറ്റുവട്ടത്തെ മറ്റു മനുഷ്യരെയും കുറിച്ച് ചിന്തിച്ചവരും അവര്‍ക്കുവേണ്ടി ഇറങ്ങി പ്രവര്‍ത്തിച്ചവരും കൂടിയായിരുന്നു.
പുരോഗമന, ദേശീയ പ്രസ്ഥാനങ്ങളുടെ ഭാഗമായിരിക്കുകയും എന്നാല്‍ കടുത്ത യാഥാസ്ഥിതിക മനോഭാവം വച്ചുപുലര്‍ത്തുകയും ചെയ്തിരുന്ന രണ്ടു കുടുംബങ്ങള്‍ ഒരു പ്രണയത്തെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്തതെങ്ങനെ എന്ന് കാഞ്ചനമാലയുടെയും മൊയ്തീന്റെയും ജീവിതം കാണിച്ചുതരുന്നു. ഇത് സമകാലിക ജീവിത പരിതസ്ഥിതിയിലേക്കു കൂടിയുള്ളൊരു കണ്ണാണ്. അത്രമേല്‍ വേഗവത്ക്കരിച്ചിട്ടും മാറാത്ത വ്യവസ്ഥിതികളും യാഥാസ്ഥിതിക ബോധവും മറനീക്കി വിറളി പൂണ്ടുനില്‍ക്കുന്ന സദാചാര, ജാതി, മത, ഫാസിസത്തിന്റെ നടപ്പു ലോകക്രമത്തില്‍ മൊയ്തീനും കാഞ്ചനമാലയുടെയും പ്രണയജീവിതം വേറിട്ട അധ്യായമാകുന്നു. അല്ലെങ്കില്‍ ഇവര്‍ നടപ്പുരീതികള്‍ക്ക് അത്ഭുതക്കാഴ്ചയും ബിംബങ്ങളുമാകുന്നു. ജാതിയും കുലമഹിമയും ധനവും പ്രണയങ്ങളുടെ അതിര്‍വര നിശ്ചയിക്കുന്ന പുതിയ കാലത്തിന് പ്രണയിക്കാന്‍ യുദ്ധം ചെയ്ത മൊയ്തീന്റെയും കാഞ്ചനമാലയുടെയും ജീവിതം കഥയല്ലെന്ന് വിശ്വസിക്കാന്‍ കൂടി പ്രയാസമായേക്കാം.
കാഞ്ചനമാലയുടെയും മൊയ്തീന്റെയും പ്രണയകഥ ലോകത്തോട് പറഞ്ഞു എന്നതിനൊപ്പം 'എന്ന് നിന്റെ മൊയ്തീന്' എന്ന സിനിമയുടെ പ്രസക്തി ഏറുന്നത് കല രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്‍ത്തനം കൂടിയാണെന്ന് ഓര്‍മ്മപ്പെടുത്തി എന്നതുകൊണ്ടു കൂടിയാണ്. സിനിമയുടെ സാമൂഹികവും രാഷ്ട്രീയവുമായ ഉള്ളടക്കം വായിക്കുമ്പോള്‍ മൊയ്തീനും കാഞ്ചനയും ഒരു നിമിത്തം മാത്രമായി മാറുന്നു. ഹിന്ദു-മുസ്ലിം ജനതയെ ഭിന്നിപ്പിച്ചുനിര്‍ത്താനുള്ള ഭരണകൂടതന്ത്രങ്ങള്‍ ശക്തമായിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കൂടുതല്‍ ഇടുങ്ങിയ മനസ്സുകള്‍ സ്വന്തമായുള്ള മനുഷ്യരുടെ എണ്ണം വര്‍ധിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന കാലാവസ്ഥയില്‍ മൊയ്തീനെ പ്രണയിക്കുന്ന കാഞ്ചന മുന്നോട്ടു വയ്ക്കുന്നത് ഫാസിസ്റ്റ് വിരുദ്ധ സാംസ്‌കാരിക പ്രവര്‍ത്തനം തന്നെയാണ്.
സ്ത്രീശബ്ദം, ഒക്ടോബര്‍
No comments:
Post a Comment