മുഖ്യധാരാ സിനിമ രാഷ്ട്രീയം പറയുമ്പോൾ
കേവല കലാസ്വാദന തലത്തിനപ്പുറം വ്യക്തമായ രാഷ്ട്രീയം മന്നോട്ടു വയ്ക്കുകയും സാമൂഹിക ബോധം പുലർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന തലത്തിലേക്ക് മലയാളത്തിന്റെ മുഖ്യധാരാ സിനിമകൾ മാറിയിരിക്കുവെന്നത് സമീപകാലത്തു സംഭവിച്ച ശ്രദ്ധേയമായ വസ്തുതയാണ്. രാഷ്ട്രീയ ബോധം വച്ചു പുലർത്തുകയെന്നത് സമാന്തര സിനിമയുടെ മാത്രം ഉത്തരവാദിത്തമായിട്ടാണ് നടന്നു പോന്നിരുന്നത്. ഈ നടപ്പുരീതിയെ പൊളിച്ചു കളയുന്ന രണ്ടു സിനിമകളാണ് അടുത്തിടെ മലയാളത്തിൽ പുറത്തിറങ്ങിയത്. ഖാലിദ് റഹ്മാൻ സംവിധാനം ചെയ്ത 'ഉണ്ട'യും, അഷ്രഫ് ഹംസയുടെ 'തമാശ'യും. സൂപ്പർ താരം നായകനായ സിനിമയെന്ന പ്രത്യേകത കൂടിയുണ്ട് ഉണ്ടയ്ക്ക്.
'ഉണ്ട'യിലെ അരികു ജീവിതങ്ങൾ
ഫസ്റ്റ് ലുക്ക് പോസ്റ്റർ മുതൽ പോലീസ് സിനിമ എന്ന ലേബൽ ഒട്ടിച്ചു വന്ന ഉണ്ടയുടെ പ്രധാന ആകർഷണം മമ്മൂട്ടി പോലീസാകുന്നു എന്നതു തന്നെയായിരുന്നു. നായകന്റെ പേരും ഇൻട്രോ സീനുമടക്കം അടിയിടി വെടിച്ചില്ല് പ്രയോഗങ്ങളുടെ തിരയേറ്റം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന താരാരാധകർക്കിടയിലേക്ക് 'ഉണ്ടയുമില്ല, അണ്ടിയുമില്ല, നമുക്ക് നമ്മളേ ഒള്ളൂ' എന്ന ദൈന്യത കലർന്ന വാക്കുകളുമായി വന്നു ചേരുന്ന എസ്.ഐ മണികണ്ഠനാണ് മെഗാസ്റ്റാർ മമ്മൂട്ടി. ഇതു തന്നെയാണ് ഉണ്ട എന്ന സിനിമ മന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന വലിയ ധൈര്യവും. മലയാളത്തിലെ നടപ്പ് സൂപ്പർ താര രീതിക്ക് ചേരാത്ത മണിയെന്ന പേരും നൽകി കൂട്ടത്തിലൊരു പോലീസുകാരൻ മാത്രമാക്കി നിർത്തി അവരിലൂടെ തനിക്ക് സമൂഹത്തോടു പറയാനുള്ള കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമായ തിരഭാഷ നൽകുകയാണ് ഖാലിദ് റഹ്മാൻ.
ചത്തീസ്ഗഡിലെ മാവോയിസ്റ്റ് മേഖലയിലേക്ക് ഇലക്ഷൻ ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകുന്ന പോലിസുകാരുടെ കഥ പറയുന്ന ഉണ്ടയുടെ പ്രമേയം മലയാളം ഇതുവരെ പരീക്ഷിക്കാത്തതാണ്. ഡോ.ബിജുവിന്റെ 'കാടു പൂക്കുന്ന നേര'ത്തിൽ മാവോയിസ്റ്റ് മേഖലയിലേക്ക് ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകുന്ന പോലിസ് ബറ്റാലിയൻ തന്നെയാണ് കേന്ദ്രം. എന്നാൽ ഇരു സിനിമകളടേയും പ്രമേയത്തിൽ സമാനതയില്ല.
പോലീസ് സിനിമയായിട്ടു കൂടി സൂപ്പർ താരം അവതരിപ്പിക്കുന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ പേരടക്കം ഉണ്ടയിൽ ഒന്നും അമാനുഷികമല്ലെന്നതാണ് ഈ സിനിമ നൽകുന്ന വലിയ സന്തോഷം. ജീവിതം അത്രമാത്രം സാധാരണമാണ്. ചുറ്റുപാടിലെ ഏറ്റവും മാനസിക സമ്മർദ്ദമുള്ള തൊഴിലുകളിലൊന്നിൽ ഏർപ്പെടുന്ന പോലീസുകാർ ആരും അമാനുഷികരല്ല. ഉണ്ടയിൽ പോലിസുകാരന്റെ ജീവിതവും സൗഹൃദവും നിസ്സഹായതയും ആത്മധൈര്യവുമെല്ലാം കടന്നുവരുന്നുണ്ട്. ജീവിതത്തോട് അടുത്തുനിൽക്കുന്ന സിനിമ തികഞ്ഞ രാഷ്ട്രീയ ബോധം പുലർത്തുന്നു. ജനിച്ച മണ്ണിൽ നിന്നും ആട്ടിപ്പായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആദിവാസി ജീവിതം, മാവോയിസ്റ്റ് ചാപ്പ കുത്തൽ, രാജ്യത്തെ ഇലക്ടറൽ സിസ്റ്റത്തിലെ പാകപ്പിഴകൾ, ജാതീയത, വർഗാധിക്ഷേപം.. തുടങ്ങി ഉണ്ട സംസാരിക്കുന്ന രാഷ്ടീയം തീവ്രമാണ്.
'എനിക്ക് ഞാനായാൽ മതി' ബിജു എന്ന ഗോത്രവർഗക്കാരനായ പോലീസുകാരന്റെ ഈ നിസ്സഹായത അത്രയെളുപ്പം കാഴ്ചക്കാരനിൽ നിന്ന് പിടിവിടില്ല. 'ഈ ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞ് നാട്ടിൽ എത്തിയാൽ പിന്നെ ഞാനീ സർവീസിൽ ഉണ്ടാകില്ല. മതിയായി. എല്ലാവരും ഒരുപാട് കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. എനിക്കു വേദനിക്കും. എനിക്കു ഞാനായാൽ മതി' ബിജുവിനെക്കൊണ്ട് സമൂഹം പറയിപ്പിക്കുന്നതാണിത്.
ആദിവാസി എന്നും കാട്ടുവാസി എന്നും കളിയാക്കി നിർദോഷമെന്നു കരുതി പറയുന്ന പലതും ആ മനുഷ്യരിൽ ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉണ്ടയിലെ ബിജുകുമാർ എന്ന പോലിസുകാരൻ ഒരിക്കൽകൂടി ഓർമ്മപ്പെടുത്തുകയാണത്.
ബോഡി ഷെയ്മിംഗ് അത്ര 'തമാശ'യല്ല
തടിയോട്, മെലിച്ചിലിനോട്, കറുപ്പിനോട്, പൊക്കക്കുറവിനോട് എല്ലാം നമുക്ക് വലിയ അസഹിഷ്ണുതയാണ്. അപരന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇതെല്ലാം വലിയ കുറവായിക്കണ്ട് അവനെ സദാ കളിയാക്കുകയും തരം കിട്ടിയാൽ ഉപദേശിക്കുകയും മറ്റുള്ളവരോട് അടക്കം പറയുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കണം നമുക്ക്. തടിച്ചവർ, മെലിഞ്ഞവർ, കറുത്തവർ.. ഇവരെല്ലാം ലോകത്തോട് എന്തോ വലിയ തെറ്റ് ചെയ്തവരാണെന്ന പോലെ സദാ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയും നിരീക്ഷിച്ചും അവരെ അകലെ മാറ്റി നിർത്തും.
ശരീരത്തിലെ ഈ വക കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തികൾക്ക് ഒരു കുറവായി തോന്നിയില്ലെങ്കിൽ പോലും ഇതു വലിയൊരു പ്രശ്നമാണെന്ന തരത്തിൽ ചിത്രീകരിക്കാൻ വല്ലാത്തൊരു വ്യഗ്രതയാണ് സമൂഹത്തിന്. ഏതു കാലത്തും അത് ഇങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ നവ മാധ്യമ കാലത്ത് ഈ ഷെയ്മിംഗ് കറേക്കൂടി മറനീക്കി പ്രകടമാക്കാനും അവസരമുണ്ടായിരിക്കുന്നു.
സമൂഹം തുടർന്നപോരുന്ന ബോഡി ഷെയ്മിംഗിനെക്കുറിച്ച് ഇരുത്തി ചിന്തിപ്പിക്കുകയാണ് നവാഗത സംവിധായകൻ അഷ്രഫ് ഹംസയുടെ 'തമാശ'. ശ്രീനിവാസൻ മാഷും ചിന്നുവുമാണ് 'തമാശ'യിൽ സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണിലെ കുറവുകളുടെ പ്രതിനിധികൾ. മുടിയില്ലാത്ത ആണും തടിക്കൂടുതലുള്ള പെണ്ണും. ചുറ്റുപാടിനെ നേരിടാൻ ആദ്യമൊന്ന് അങ്കലാപ്പിലാകുന്ന ചിന്നുവും ശ്രീനിവാസനും പിന്നീട് ഒരു കേക്ക് തിന്നുന്ന ലാഘവത്തോടെയും മധുരത്തോടെയുമാണ് അവസ്ഥയെ മറികടക്കുന്നത്. കഥാപാത്രങ്ങളിങ്ങനെ ശുഭകരമായ ചിന്ത തന്ന് അവസാനിക്കമ്പോഴും സമൂഹത്തിലെ 'പെർഫെക്ട്' ആയ മനുഷ്യർക്ക് ചിന്നുമാരും ശ്രീനിവാസന്മാരും എപ്പോഴും വലിയ തമാശകളാണ്. ഇതു തന്നെയാണ് തമാശയെന്ന സിനിമ മന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന ഗൗരവമായ ചിന്തയും.
സ്ത്രീശബ്ദം, 2019 ജൂലൈ
കേവല കലാസ്വാദന തലത്തിനപ്പുറം വ്യക്തമായ രാഷ്ട്രീയം മന്നോട്ടു വയ്ക്കുകയും സാമൂഹിക ബോധം പുലർത്തുകയും ചെയ്യുന്ന തലത്തിലേക്ക് മലയാളത്തിന്റെ മുഖ്യധാരാ സിനിമകൾ മാറിയിരിക്കുവെന്നത് സമീപകാലത്തു സംഭവിച്ച ശ്രദ്ധേയമായ വസ്തുതയാണ്. രാഷ്ട്രീയ ബോധം വച്ചു പുലർത്തുകയെന്നത് സമാന്തര സിനിമയുടെ മാത്രം ഉത്തരവാദിത്തമായിട്ടാണ് നടന്നു പോന്നിരുന്നത്. ഈ നടപ്പുരീതിയെ പൊളിച്ചു കളയുന്ന രണ്ടു സിനിമകളാണ് അടുത്തിടെ മലയാളത്തിൽ പുറത്തിറങ്ങിയത്. ഖാലിദ് റഹ്മാൻ സംവിധാനം ചെയ്ത 'ഉണ്ട'യും, അഷ്രഫ് ഹംസയുടെ 'തമാശ'യും. സൂപ്പർ താരം നായകനായ സിനിമയെന്ന പ്രത്യേകത കൂടിയുണ്ട് ഉണ്ടയ്ക്ക്.
'ഉണ്ട'യിലെ അരികു ജീവിതങ്ങൾ
ഫസ്റ്റ് ലുക്ക് പോസ്റ്റർ മുതൽ പോലീസ് സിനിമ എന്ന ലേബൽ ഒട്ടിച്ചു വന്ന ഉണ്ടയുടെ പ്രധാന ആകർഷണം മമ്മൂട്ടി പോലീസാകുന്നു എന്നതു തന്നെയായിരുന്നു. നായകന്റെ പേരും ഇൻട്രോ സീനുമടക്കം അടിയിടി വെടിച്ചില്ല് പ്രയോഗങ്ങളുടെ തിരയേറ്റം പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്ന താരാരാധകർക്കിടയിലേക്ക് 'ഉണ്ടയുമില്ല, അണ്ടിയുമില്ല, നമുക്ക് നമ്മളേ ഒള്ളൂ' എന്ന ദൈന്യത കലർന്ന വാക്കുകളുമായി വന്നു ചേരുന്ന എസ്.ഐ മണികണ്ഠനാണ് മെഗാസ്റ്റാർ മമ്മൂട്ടി. ഇതു തന്നെയാണ് ഉണ്ട എന്ന സിനിമ മന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന വലിയ ധൈര്യവും. മലയാളത്തിലെ നടപ്പ് സൂപ്പർ താര രീതിക്ക് ചേരാത്ത മണിയെന്ന പേരും നൽകി കൂട്ടത്തിലൊരു പോലീസുകാരൻ മാത്രമാക്കി നിർത്തി അവരിലൂടെ തനിക്ക് സമൂഹത്തോടു പറയാനുള്ള കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തമായ തിരഭാഷ നൽകുകയാണ് ഖാലിദ് റഹ്മാൻ.
ചത്തീസ്ഗഡിലെ മാവോയിസ്റ്റ് മേഖലയിലേക്ക് ഇലക്ഷൻ ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകുന്ന പോലിസുകാരുടെ കഥ പറയുന്ന ഉണ്ടയുടെ പ്രമേയം മലയാളം ഇതുവരെ പരീക്ഷിക്കാത്തതാണ്. ഡോ.ബിജുവിന്റെ 'കാടു പൂക്കുന്ന നേര'ത്തിൽ മാവോയിസ്റ്റ് മേഖലയിലേക്ക് ഡ്യൂട്ടിക്ക് പോകുന്ന പോലിസ് ബറ്റാലിയൻ തന്നെയാണ് കേന്ദ്രം. എന്നാൽ ഇരു സിനിമകളടേയും പ്രമേയത്തിൽ സമാനതയില്ല.
പോലീസ് സിനിമയായിട്ടു കൂടി സൂപ്പർ താരം അവതരിപ്പിക്കുന്ന കഥാപാത്രത്തിന്റെ പേരടക്കം ഉണ്ടയിൽ ഒന്നും അമാനുഷികമല്ലെന്നതാണ് ഈ സിനിമ നൽകുന്ന വലിയ സന്തോഷം. ജീവിതം അത്രമാത്രം സാധാരണമാണ്. ചുറ്റുപാടിലെ ഏറ്റവും മാനസിക സമ്മർദ്ദമുള്ള തൊഴിലുകളിലൊന്നിൽ ഏർപ്പെടുന്ന പോലീസുകാർ ആരും അമാനുഷികരല്ല. ഉണ്ടയിൽ പോലിസുകാരന്റെ ജീവിതവും സൗഹൃദവും നിസ്സഹായതയും ആത്മധൈര്യവുമെല്ലാം കടന്നുവരുന്നുണ്ട്. ജീവിതത്തോട് അടുത്തുനിൽക്കുന്ന സിനിമ തികഞ്ഞ രാഷ്ട്രീയ ബോധം പുലർത്തുന്നു. ജനിച്ച മണ്ണിൽ നിന്നും ആട്ടിപ്പായിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന ആദിവാസി ജീവിതം, മാവോയിസ്റ്റ് ചാപ്പ കുത്തൽ, രാജ്യത്തെ ഇലക്ടറൽ സിസ്റ്റത്തിലെ പാകപ്പിഴകൾ, ജാതീയത, വർഗാധിക്ഷേപം.. തുടങ്ങി ഉണ്ട സംസാരിക്കുന്ന രാഷ്ടീയം തീവ്രമാണ്.
'എനിക്ക് ഞാനായാൽ മതി' ബിജു എന്ന ഗോത്രവർഗക്കാരനായ പോലീസുകാരന്റെ ഈ നിസ്സഹായത അത്രയെളുപ്പം കാഴ്ചക്കാരനിൽ നിന്ന് പിടിവിടില്ല. 'ഈ ഡ്യൂട്ടി കഴിഞ്ഞ് നാട്ടിൽ എത്തിയാൽ പിന്നെ ഞാനീ സർവീസിൽ ഉണ്ടാകില്ല. മതിയായി. എല്ലാവരും ഒരുപാട് കളിയാക്കിയിട്ടുണ്ട്. എനിക്കു വേദനിക്കും. എനിക്കു ഞാനായാൽ മതി' ബിജുവിനെക്കൊണ്ട് സമൂഹം പറയിപ്പിക്കുന്നതാണിത്.
ആദിവാസി എന്നും കാട്ടുവാസി എന്നും കളിയാക്കി നിർദോഷമെന്നു കരുതി പറയുന്ന പലതും ആ മനുഷ്യരിൽ ആഴത്തിൽ മുറിവേൽപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉണ്ടയിലെ ബിജുകുമാർ എന്ന പോലിസുകാരൻ ഒരിക്കൽകൂടി ഓർമ്മപ്പെടുത്തുകയാണത്.
ബോഡി ഷെയ്മിംഗ് അത്ര 'തമാശ'യല്ല
തടിയോട്, മെലിച്ചിലിനോട്, കറുപ്പിനോട്, പൊക്കക്കുറവിനോട് എല്ലാം നമുക്ക് വലിയ അസഹിഷ്ണുതയാണ്. അപരന്റെ ജീവിതത്തിൽ ഇതെല്ലാം വലിയ കുറവായിക്കണ്ട് അവനെ സദാ കളിയാക്കുകയും തരം കിട്ടിയാൽ ഉപദേശിക്കുകയും മറ്റുള്ളവരോട് അടക്കം പറയുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കണം നമുക്ക്. തടിച്ചവർ, മെലിഞ്ഞവർ, കറുത്തവർ.. ഇവരെല്ലാം ലോകത്തോട് എന്തോ വലിയ തെറ്റ് ചെയ്തവരാണെന്ന പോലെ സദാ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കിയും നിരീക്ഷിച്ചും അവരെ അകലെ മാറ്റി നിർത്തും.
ശരീരത്തിലെ ഈ വക കാര്യങ്ങൾ വ്യക്തികൾക്ക് ഒരു കുറവായി തോന്നിയില്ലെങ്കിൽ പോലും ഇതു വലിയൊരു പ്രശ്നമാണെന്ന തരത്തിൽ ചിത്രീകരിക്കാൻ വല്ലാത്തൊരു വ്യഗ്രതയാണ് സമൂഹത്തിന്. ഏതു കാലത്തും അത് ഇങ്ങനെ തന്നെയായിരുന്നു. ഇപ്പോൾ നവ മാധ്യമ കാലത്ത് ഈ ഷെയ്മിംഗ് കറേക്കൂടി മറനീക്കി പ്രകടമാക്കാനും അവസരമുണ്ടായിരിക്കുന്നു.
സമൂഹം തുടർന്നപോരുന്ന ബോഡി ഷെയ്മിംഗിനെക്കുറിച്ച് ഇരുത്തി ചിന്തിപ്പിക്കുകയാണ് നവാഗത സംവിധായകൻ അഷ്രഫ് ഹംസയുടെ 'തമാശ'. ശ്രീനിവാസൻ മാഷും ചിന്നുവുമാണ് 'തമാശ'യിൽ സമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണിലെ കുറവുകളുടെ പ്രതിനിധികൾ. മുടിയില്ലാത്ത ആണും തടിക്കൂടുതലുള്ള പെണ്ണും. ചുറ്റുപാടിനെ നേരിടാൻ ആദ്യമൊന്ന് അങ്കലാപ്പിലാകുന്ന ചിന്നുവും ശ്രീനിവാസനും പിന്നീട് ഒരു കേക്ക് തിന്നുന്ന ലാഘവത്തോടെയും മധുരത്തോടെയുമാണ് അവസ്ഥയെ മറികടക്കുന്നത്. കഥാപാത്രങ്ങളിങ്ങനെ ശുഭകരമായ ചിന്ത തന്ന് അവസാനിക്കമ്പോഴും സമൂഹത്തിലെ 'പെർഫെക്ട്' ആയ മനുഷ്യർക്ക് ചിന്നുമാരും ശ്രീനിവാസന്മാരും എപ്പോഴും വലിയ തമാശകളാണ്. ഇതു തന്നെയാണ് തമാശയെന്ന സിനിമ മന്നോട്ടുവയ്ക്കുന്ന ഗൗരവമായ ചിന്തയും.
സ്ത്രീശബ്ദം, 2019 ജൂലൈ
No comments:
Post a Comment