മുദ്രാവാക്യങ്ങള്‍ ചേര്‍ത്തെഴുതിയാല്‍ തിരക്കഥയാകില്ല; സിനിമയും
ഒരു മെക്‌സിക്കന്‍ അപാരത ഒരു രാഷ്ട്രീയസിനിമയല്ല. ഇതൊരു രാഷ്ട്രീയസിനിമയായി കണ്ടു തെറ്റിദ്ധരിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ നമ്മുടെ രാഷ്ട്രീയചിന്ത എത്തിനില്‍ക്കുന്ന അവസ്ഥയോര്‍ത്ത് നെടുവീര്‍പ്പിടുക മാത്രമേ വഴിയുള്ളൂ. ട്രെയിലറിലെയും പാട്ടുകളിലെയും ആവേശം തന്നെയാണ് ഈ സിനിമ മുഴുവനും തുടരുന്നത്. അതിലപ്പുറവും ഇപ്പുറവും ഒന്നുമില്ല.
എന്തെല്ലാം എഴുതിയാല്‍ ഇത്തരമൊരു സിനിമയുടെ കാഴ്ചക്കാര്‍ കയ്യടിക്കും? ഏതെല്ലാം ഷോട്ടുകള്‍ അള്‍ട്രാ മോഷനിലാകാമെന്നും ആ ഫ്രെയിമില്‍ ആവേശം തുടുപ്പിക്കാന്‍ എന്തെല്ലാം ബിംബങ്ങള്‍ കാണിക്കാമെന്നും വ്യക്തമായി തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച് അതിനനുസരിച്ച് പടച്ചുവിട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു പാര്‍ട്ടി കാമ്പയിന്‍ മാത്രമാണിത്. മോശം പറയരുതല്ലോ, ഇത് ആവേശക്കമ്മിറ്റിക്കാര്‍ക്ക് ഗംഭീരമായി രുചിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് തീയേറ്ററിലെ പ്രതികരണത്തില്‍നിന്നു മനസ്സിലായി. ചെവിതല കേള്‍പ്പിക്കാത്ത ആവേശവും മുദ്രാവാക്യം വിളിയും. സിനിമയ്ക്കുമുമ്പും സിനിമയ്ക്കിടയിലും സിനിമയ്ക്കുശേഷവും ഒരുപോലെ; തീയേറ്ററിനകത്തും പുറത്തും. പല ഡയലോഗുകളും കേള്‍ക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. അത് നമുക്കൂഹിക്കാന്‍ സാധിക്കും; എന്താണവിടെ പറഞ്ഞിരിക്കുകയെന്ന്. അതിനപ്പുറത്തെ സംഭാഷണവൈഭവമോ വഴിത്തിരിവുകളോ ഒന്നും ഇത്തരമൊരു സിനിമയില്‍നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ.
സര്‍ഗാത്മകത എന്നേ വിട്ടുപോയ കലാലയ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ അവശേഷിക്കുന്നത് തെല്ല്
അവേശവും ചോരത്തിളപ്പും മാത്രമാണ്. അതിന്റെ തിരത്തള്ളലാണ് മെക്‌സിക്കന്‍ അപാരതയെന്ന പേരില്‍ സിനിമയാക്കിയിരിക്കുന്നത്. സിനിമയില്‍ പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്ന കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന രാഷ്ട്രീയത്തോടുപോലും നീതി കാണിച്ചില്ല.
ജനാധിപത്യ, മതേതര മൂല്യങ്ങളിലൂന്നി സ്വതന്ത്ര അഭിപ്രായപ്രകടനത്തിനും സര്‍ഗാത്മകതയ്ക്കുമുള്ള വേദിയെന്ന നിലയില്‍ കലാലയങ്ങള്‍ക്ക് സമൂഹത്തില്‍ ഏറെ പ്രസക്തിയുണ്ട്. സാമൂഹികജീവിയെന്ന നിലയ്ക്ക് മനുഷ്യനെ വാര്‍ത്തെടുക്കുന്നതും കലാലയം തന്നെ. എന്നാല്‍ ഇത്തരം സിനിമകള്‍ ഒരു യുവാവിനെ രാഷ്ട്രീയത്തോടോ മൂല്യങ്ങളോടോ അടുപ്പിക്കില്ലെന്നു മാത്രമല്ല; ഭീകരമായി തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും. സംഘടനാ പ്രവര്‍ത്തനം മറ്റൊരു സംഘടനയുടെ പ്രവര്‍ത്തനസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഹനിച്ചുകൊണ്ടോ ചോര വീഴ്ത്തിക്കൊണ്ടോ രക്തസാക്ഷികളെ സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടോ ആകരുതെന്നല്ലേ. അതൊന്നും ഈ സിനിമ യുവാക്കള്‍ക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല ആവേശഞരമ്പിലേക്ക് പല ഉദ്ദീപനങ്ങളും ആഞ്ഞുകുത്തി നല്‍കുന്നുമുണ്ട്. ആവേശം ദ്യേതിപ്പിച്ച് ചലച്ചിത്രകാരന്‍ അതിവിദഗ്ധമായി കടന്നുപോകുന്നു.
ഒരു കബനീനദിയോ മീനമാസത്തിലെ സൂര്യനോ പഞ്ചവടിപ്പാലമോ പിറവിയോ ലാല്‍സലാമോ ആകണമെന്നു പറയുന്നില്ല. പക്ഷേ പടച്ചുവിടുമ്പോള്‍ കേവലലാഭത്തിനപ്പുറം അതിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളും ചിന്തിക്കണം. യുവാക്കളിലെ ആവേശവിപ്ലവത്തെ ഗംഭീരമായി മാര്‍ക്കറ്റിങ് ചെയ്‌തെടുത്ത ഈ സിനിമയ്ക്ക് ആദ്യദിനത്തിലെ റെക്കോര്‍ഡ് കളക്ഷനും വരുംദിവസങ്ങളിലെ ആവേശവും കഴിഞ്ഞാല്‍ മലയാള സിനിമയുടെ ചരിത്രമെഴുത്തില്‍ യാതൊരിടവുമുണ്ടാകില്ല. സ്റ്റാര്‍ വാല്യുവിലേക്കുള്ള ടൊവിനോയുടെ വളര്‍ച്ച, നീരജ് മാധവിന്റെ മികച്ച പ്രകടനം ഇതൊക്കെ ആ നടന്മാര്‍ക്കു മാത്രം ഗുണം ചെയ്യും.
സൂത്രശാലിയായ തിരക്കഥാകൃത്തും സംവിധായകനുമായി വ്യക്തീ, സംവിധായകന്‍ കൂടിയായ നിര്‍മാതാവേ, ആവര്‍ത്തിക്കട്ടെ. നിങ്ങള്‍ ഊറിച്ചിരിക്കുകയായിരിക്കും. നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യം വലിയ തോതില്‍ വിജയം കണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ മുദ്രാവാക്യങ്ങളുടെയോ പാര്‍ട്ടി പ്രഘോഷണങ്ങളുടെയോ ചേര്‍ത്തെഴുത്തല്ല സിനിമ.
എന്തെല്ലാം എഴുതിയാല്‍ ഇത്തരമൊരു സിനിമയുടെ കാഴ്ചക്കാര്‍ കയ്യടിക്കും? ഏതെല്ലാം ഷോട്ടുകള്‍ അള്‍ട്രാ മോഷനിലാകാമെന്നും ആ ഫ്രെയിമില്‍ ആവേശം തുടുപ്പിക്കാന്‍ എന്തെല്ലാം ബിംബങ്ങള്‍ കാണിക്കാമെന്നും വ്യക്തമായി തീരുമാനിച്ചുറപ്പിച്ച് അതിനനുസരിച്ച് പടച്ചുവിട്ടിരിക്കുന്ന ഒരു പാര്‍ട്ടി കാമ്പയിന്‍ മാത്രമാണിത്. മോശം പറയരുതല്ലോ, ഇത് ആവേശക്കമ്മിറ്റിക്കാര്‍ക്ക് ഗംഭീരമായി രുചിച്ചിട്ടുണ്ടെന്ന് തീയേറ്ററിലെ പ്രതികരണത്തില്‍നിന്നു മനസ്സിലായി. ചെവിതല കേള്‍പ്പിക്കാത്ത ആവേശവും മുദ്രാവാക്യം വിളിയും. സിനിമയ്ക്കുമുമ്പും സിനിമയ്ക്കിടയിലും സിനിമയ്ക്കുശേഷവും ഒരുപോലെ; തീയേറ്ററിനകത്തും പുറത്തും. പല ഡയലോഗുകളും കേള്‍ക്കാന്‍ സാധിച്ചില്ല. അത് നമുക്കൂഹിക്കാന്‍ സാധിക്കും; എന്താണവിടെ പറഞ്ഞിരിക്കുകയെന്ന്. അതിനപ്പുറത്തെ സംഭാഷണവൈഭവമോ വഴിത്തിരിവുകളോ ഒന്നും ഇത്തരമൊരു സിനിമയില്‍നിന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കേണ്ടതില്ലല്ലോ.
സര്‍ഗാത്മകത എന്നേ വിട്ടുപോയ കലാലയ രാഷ്ട്രീയത്തില്‍ അവശേഷിക്കുന്നത് തെല്ല്
അവേശവും ചോരത്തിളപ്പും മാത്രമാണ്. അതിന്റെ തിരത്തള്ളലാണ് മെക്‌സിക്കന്‍ അപാരതയെന്ന പേരില്‍ സിനിമയാക്കിയിരിക്കുന്നത്. സിനിമയില്‍ പ്രതിപാദിച്ചിരിക്കുന്ന കാലത്തുണ്ടായിരുന്ന രാഷ്ട്രീയത്തോടുപോലും നീതി കാണിച്ചില്ല.
ജനാധിപത്യ, മതേതര മൂല്യങ്ങളിലൂന്നി സ്വതന്ത്ര അഭിപ്രായപ്രകടനത്തിനും സര്‍ഗാത്മകതയ്ക്കുമുള്ള വേദിയെന്ന നിലയില്‍ കലാലയങ്ങള്‍ക്ക് സമൂഹത്തില്‍ ഏറെ പ്രസക്തിയുണ്ട്. സാമൂഹികജീവിയെന്ന നിലയ്ക്ക് മനുഷ്യനെ വാര്‍ത്തെടുക്കുന്നതും കലാലയം തന്നെ. എന്നാല്‍ ഇത്തരം സിനിമകള്‍ ഒരു യുവാവിനെ രാഷ്ട്രീയത്തോടോ മൂല്യങ്ങളോടോ അടുപ്പിക്കില്ലെന്നു മാത്രമല്ല; ഭീകരമായി തെറ്റിദ്ധരിപ്പിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്യും. സംഘടനാ പ്രവര്‍ത്തനം മറ്റൊരു സംഘടനയുടെ പ്രവര്‍ത്തനസ്വാതന്ത്ര്യത്തെ ഹനിച്ചുകൊണ്ടോ ചോര വീഴ്ത്തിക്കൊണ്ടോ രക്തസാക്ഷികളെ സൃഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടോ ആകരുതെന്നല്ലേ. അതൊന്നും ഈ സിനിമ യുവാക്കള്‍ക്ക് പറഞ്ഞുകൊടുക്കുന്നില്ലെന്നു മാത്രമല്ല ആവേശഞരമ്പിലേക്ക് പല ഉദ്ദീപനങ്ങളും ആഞ്ഞുകുത്തി നല്‍കുന്നുമുണ്ട്. ആവേശം ദ്യേതിപ്പിച്ച് ചലച്ചിത്രകാരന്‍ അതിവിദഗ്ധമായി കടന്നുപോകുന്നു.ഒരു കബനീനദിയോ മീനമാസത്തിലെ സൂര്യനോ പഞ്ചവടിപ്പാലമോ പിറവിയോ ലാല്‍സലാമോ ആകണമെന്നു പറയുന്നില്ല. പക്ഷേ പടച്ചുവിടുമ്പോള്‍ കേവലലാഭത്തിനപ്പുറം അതിന്റെ പ്രത്യാഘാതങ്ങളും ചിന്തിക്കണം. യുവാക്കളിലെ ആവേശവിപ്ലവത്തെ ഗംഭീരമായി മാര്‍ക്കറ്റിങ് ചെയ്‌തെടുത്ത ഈ സിനിമയ്ക്ക് ആദ്യദിനത്തിലെ റെക്കോര്‍ഡ് കളക്ഷനും വരുംദിവസങ്ങളിലെ ആവേശവും കഴിഞ്ഞാല്‍ മലയാള സിനിമയുടെ ചരിത്രമെഴുത്തില്‍ യാതൊരിടവുമുണ്ടാകില്ല. സ്റ്റാര്‍ വാല്യുവിലേക്കുള്ള ടൊവിനോയുടെ വളര്‍ച്ച, നീരജ് മാധവിന്റെ മികച്ച പ്രകടനം ഇതൊക്കെ ആ നടന്മാര്‍ക്കു മാത്രം ഗുണം ചെയ്യും.
സൂത്രശാലിയായ തിരക്കഥാകൃത്തും സംവിധായകനുമായി വ്യക്തീ, സംവിധായകന്‍ കൂടിയായ നിര്‍മാതാവേ, ആവര്‍ത്തിക്കട്ടെ. നിങ്ങള്‍ ഊറിച്ചിരിക്കുകയായിരിക്കും. നിങ്ങളുടെ ഉദ്ദേശ്യം വലിയ തോതില്‍ വിജയം കണ്ടിരിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ മുദ്രാവാക്യങ്ങളുടെയോ പാര്‍ട്ടി പ്രഘോഷണങ്ങളുടെയോ ചേര്‍ത്തെഴുത്തല്ല സിനിമ.
No comments:
Post a Comment