അത്രമേല്‍ ഒന്നായിരുന്ന രണ്ടുപേര്‍. പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം അതിലൊരാളെ മരണം വിളിച്ചപ്പോള്‍ മറ്റെയാള്‍ തനിച്ചായി. എന്തുചെയ്യണമെന്നറിയാതെ അന്താളിച്ചുനിന്ന സമയത്ത് അയാള്‍ക്ക് തുണയായത് അക്ഷരങ്ങളാണ്. പയറ്റുവിള സോമന് എന്ന കവിയുടെ ഓരോ കവിതകളും നിനച്ചിരിക്കാതെ തന്നെ തനിച്ചാക്കിപ്പോയ ഭാര്യയ്ക്കുവേണ്ടിയുള്ള അക്ഷരപൂജകളാണ്. കാന്‍സര്‍ ബാധിച്ച് ഭാര്യ മരിച്ച് ഇപ്പോള്‍ മൂന്നുവര്‍ഷമാകുന്നു. ഒറ്റയ്ക്കായിപ്പോയ ഈ വര്‍ഷങ്ങളില്‍ എഴുതിയ കവിതകളാണ് സോമനെ ജീവിതത്തില്‍ മുന്നോട്ടുനയിച്ചത്. വര്‍ണ്ണപ്പൊട്ടുകള്‍, അക്ഷരമുത്തുകള്‍ എന്നിങ്ങനെ രണ്ടു കവിതാസമാഹാരങ്ങള്‍ ഇക്കാലയളവില്‍ പുറത്തിറങ്ങി. രണ്ടും സമര്‍പ്പിച്ചിരിക്കുന്നത് ഭാര്യ സരോജത്തിനാണ്.
ഭാര്യയുടെ മരണത്തോടെ മാനസികമായി തളര്‍ന്ന സോമനെ ജീവിതത്തിലേക്ക് എങ്ങനെ തിരിച്ചുകൊണ്ടുവരുമെന്ന് വീട്ടുകാരും ബന്ധുക്കളും സുഹൃത്തുക്കളും ആശങ്കപ്പെട്ടിരുന്നു. സോമന്റെ സാഹിത്യതാത്പര്യം ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്ന മക്കളാണ് അച്ഛനോട് എഴുതാന്‍ ആവശ്യപ്പെട്ടത്. അങ്ങനെയാണ് സോമന് എഴുത്തിലേക്ക് തിരിഞ്ഞത്.
'ഒരു മുകുളമാകുമ്പോള്‍ ജീവനുണ്ടാകുന്നു,
തളിരിടുമ്പോഴേയ്ക്കു ജീവിതാരംഭവും
ഒരു ചെടിയാകുമ്പോള്‍ ജീവിതമാകുന്നു
പൂങ്കൂലയ്‌ക്കൊടുവിലോ പുനര്‍ജന്മവും'
എന്ന് ജീവിതത്തെപ്പറ്റി പാടി കവിതയില്‍ പുനര്‍ജീവിതവും കണ്ട് സോമന് ഓര്‍മ്മകളെ അക്ഷരമാക്കി എഴുതിക്കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്.
ജനയുഗം, നവംബര്‍ 2
No comments:
Post a Comment